΄ΟΤΑΝ Η ΤΕΧΝΗ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ
Στο πλαίσιο του μαθήματος της ιστορίας οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου του σχολείου μας κλήθηκαν να φτιάξουν κυκλαδικά ειδώλια προκειμένου να δώσουν σάρκα και οστά στο κεφάλαιο «κυκλαδικός πολιτισμός» του σχολικού τους βιβλίου.
Ορίστηκε η διδακτική ώρα που θα υλοποιούνταν το φιλόδοξο αυτό σχέδιο. Οι μαθητές και των δύο τμημάτων κινητοποιήθηκαν να αγοράσουν άσπρο πηλό, να εφοδιαστούν με ένα βουρτσάκι ανά ομάδα και μικρά δοχεία στα οποία θα έβαζαν νερό, απαραίτητο για να βρέχουν τα χέρια τους και να δίνουν σχήμα στον πηλό.
Η τάξη στην κυριολεξία είχε μετατραπεί σε ένα ερασιτεχνικό εργαστήριο. Οι μαθητές χωρίστηκαν σε δέκα ομάδες των τεσσάρων ατόμων. Το θρανίο χρησίμευσε ως ο πάγκος της χειροτεχνίας τους και η μάθηση έγινε παιχνίδι.
Τα 45΄ λεπτά της διδακτικής ώρας ήταν αρκετά για να «δημιουργήσουν» ένα από τα αγαλματίδια που ήθελαν ακολουθώντας τις λιτές και απέριττες γραμμές της κυκλαδικής τέχνης με αγαστή συνεργασία των μελών της κάθε ομάδας. Τα δημιουργήματά τους για δύο εβδομάδες κοσμούσαν το σχολείο και είχαν τη δυνατότητα μαθητές, γονείς και καθηγητές να τα δούν και να τα σχολιάσουν.
Η ιδιαιτερότητα της έκθεσης αυτής έγκειται στο ότι ο μαθητής από επισκέπτης-θεατής ενός μουσείου γίνεται δημιουργός-εκθέτης και ανταποκρίνεται αυθόρμητα στην τέχνη, αφού σ’ αυτά που φτιάχνουν τα παιδιά δεν υπάρχει «σωστό» ή «λάθος». Λειτουργώντας ως ερευνητές που πειραματίζονται και όχι ως παθητικοί αποδέκτες πληροφοριών, τα παιδιά κατάφεραν να κάνουν την πρώτη ολότελα δική τους έκθεση. Και τα «συγχαρητήρια» που άκουσαν ίσως γίνουν η αφορμή για την επόμενη δημιουργική πρόκλησή τους.
Η πεμπτουσία, άλλωστε, της τέχνης είναι η ελευθερία που δίνει στους μαθητές για συζητήσεις γύρω από θέματα πολιτισμού και εκπαίδευσης, το στήσιμο «εργαστηρίων» που θα προτείνουν εναλλακτικές λύσεις στη διδασκαλία και η ενδυνάμωση του σχολείου μέσα από τη συνεργατική μάθηση των μαθητών αλλά και την ατομική δημιουργία. Η μάθηση δεν γίνεται μία άνευρη, ακαδημαϊκής φύσης τυπική διαδικασία, αλλά μια καλοφτιαγμένη γιορτή σ’ ένα «ζωντανό» σχολείο, που ακολουθεί τον παλμό του πολιτισμού.
Η τέχνη μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να νοιώσει καλύτερα. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα παιδιά που έρχονται σε επαφή με την τέχνη δε βελτιώνονται μόνο ως προς τις τέχνες αλλά και σ’ όλους τους άλλους τομείς, επειδή ακριβώς έκαναν αυτήν τη «βουτιά» μέσα τους για να μπορέσουν να εκφρασθούν. Δυστυχώς πολύ λίγα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν γιατί το παραδοσιακό σχολείο εξακολουθεί να μένει προσηλωμένο σ’ ένα δυσκίνητο πρόγραμμα σπουδών, που οδηγεί τους μαθητές στο να ανυπομονούν να γυρίσουν σπίτι.
Τέλος, μαζί με τα συγχαρητήρια του διευθυντή του σχολείου μας, κ. Βασίλη Μακρυπούλια, τα δικά μου ως συντονίστριας της όλης προσπάθειας, αλλά και όλων των συναδέλφων δόθηκε στην νικήτρια ομάδα συμβολικά από ένα βιβλίο της ιστορίας του τόπου μας στο καθένα από τα μέλη της.
Με εκτίμηση
Μαρία Ζαφειρίου
καθ. Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου