Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Σχέδιο διδασκαλίας στο μάθημα των Γαλλικών.

Séance 1
(TITRE du poème)
Sur mes cahiers d'écolier
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J'écris
ton nom

Sur toutes les pages lues
Sur toutes les pages blanches
Pierre sang papier ou cendre
J'écris ton nom

Sur les images dorées
Sur les armes des guerriers
Sur la couronne des rois
J'écris ton nom
(…)

Et par le pouvoir d'un mot
Je recommence ma vie
Je suis né pour te connaître
Pour te nommer

………???……….

Paul Éluard, Poésie et Vérité, 1942

http://platea.pntic.mec.es/cvera/hotpot/liberte.htm : vous pouvez écouter Gérard Philippe réciter le poème de Paul Éluard.


Activité 1 : Quels sentiments vous provoque ce poème (p.ex. espoir, tendresse, gaieté, satisfaction, inquiétude etc.) ? Quelles images vous viennent à l’esprit (la force de l’imagerie poétique) ?
Activité 2 : Faites une phrase avec chacune des structures suivantes pour exprimer vos sentiments :
C’est + adjectif + comme (p.ex. « C’est tendre comme un bisou d’enfant »)
C’est + nom + qui (p.ex. « C’est un mot qui ouvre le cœur »)



Activité 3 : Donnez un titre au poème (p.ex. l’amitié, l’amour etc.)

« JE VEUX »
ZAZ (2010)



Activité 4 : a) Après avoir écouté la chanson, complétez en choisissant parmi les verbes suivants à l’impératif : allons, donnez-moi, offrez-moi, oubliez, regardez-moi.
b) Choisissez parmi les articles définis, indéfinis et partitifs entre parenthèses.

__________  (la, de la, une) suite au Ritz, je n'en veux pas !
(Des, Les) bijoux de chez CHANEL, je n'en veux pas !
 __________  (la, de la, une) limousine, j'en ferais quoi ? papalapapapala
 
__________  (un, du, le) personnel, j'en ferais quoi ?
(Du, un, le) manoir à Neufchâtel, ce n'est pas pour moi.
 __________  (une, de la, la) Tour Eiffel, j'en ferais quoi ? papalapapapala

Refrain:
Je veux (un, l’, de l') amour, (la, de la, une) joie, (la, une, de la) bonne humeur,
ce n'est pas votre argent qui fera mon bonheur,
moi je veux crever la main sur le cœur, papalapapapala
__________ ensemble, découvrir ma liberté,  __________ donc tous vos clichés, 
bienvenue dans ma réalité.

J'en ai marre de vos bonnes manières, c'est trop pour moi !
Moi je mange avec (les, des) mains et je suis comme ça !
Je parle fort et je suis franche, excusez-moi !

Finie l'hypocrisie moi je me casse de là !
J'en ai marre des langues de bois !
__________, de toute manière je ne vous en veux pas et je suis comme çaaaaaaa (je suis comme çaaa) papalapapapala
Refrain x3

Lexique familier et expressions :
Je veux crever = je veux mourir
J'en ai marre = je ne supporte plus, vos bonnes manières me fatiguent
Je me casse = je m'en vais, je disparais
Les langues de bois = parler, donner de soi-disant explications mais en évitant soigneusement de se découvrir et de dire la réalité des choses (on reproche souvent aux hommes politiques de la pratiquer)
Manoir = habitation luxueuse
Activité 5 : Écoutez la chanson une deuxième fois et répondez aux questions suivantes selon la formule : « je pense que… parce que ».
            1. D’après vous la chanteuse est contente de la réalité dans laquelle elle vit ? Ou elle se sait victime de clichés, de préjugés et revendique avec fierté une « réalité » différente (autre mode de vie) ? Est-ce que son « moi »  s'oppose au « VOUS » de la société ?
            2. Quelles sont ses valeurs ? (p.ex. Simplicité / Générosité / Liberté individuelle / Gaieté / Amour). Repérez dans le texte les expressions qui les démontrent et représentent sa propre réalité.
            3. Croyez-vous que seul l'Argent fait le Bonheur ? À deux, répondez à la question : l’argent, est-il  pour vous synonyme de la liberté ?


ACROSTICHE
L’acrostiche est un procédé poétique qui consiste à écrire un poème dont les initiales de chaque vers mises à la suite forment un mot, par exemple le sujet du poème ou le prénom de la personne à laquelle il est dédié.

Activité 6 : C’est à vous de jouer et d’écrire un acrostiche autour du sujet du poème en vous inspirant des productions suivantes puisées dans le site :



Paradis des monuments                             Égalité
Attend petits et grands                               Solidarité
Rêve des touristes et des enfants              Pour tous
Illuminé par tous les temps                       Osez espérer
Sur la tour Eiffel c’est géant                       l’Impossible
                                                          le Raconter et le rêver
Vanessa, Lucie, Marine, Jessica
École d’Euville                  
                             Katell PASCAL et Emmanuelle SAUNIER                                                                                                                        École-collège-lycée Sainte Marie Blancarde 


Inspirez-vous aussi des citations de philosophes célèbres extraites du site :



« Renoncer à sa liberté c'est renoncer à sa qualité d'homme, aux droits de l'humanité, même à ses devoirs ».

« Penser, c'est unifier des représentations en une conscience ».

« La grande masse de l'humanité ne tient point à la liberté, et ne la recherche pas ».

« Être libre signifie, avant tout, être responsable vis-à-vis de soi-même ».
« Le chemin de la Sagesse ou de la Liberté est un chemin qui mène au centre de son propre être ».

« Nous sommes libres quand nos actes émanent de notre personnalité entière, quand ils l'expriment, quand ils ont avec elle cette indéfinissable ressemblance qu'on trouve parfois entre l'œuvre et l'artiste ».





























Séance 2
Florent Pagny, Ma liberté de penser


Quitte à tout prendre, prenez mes gosses et la télé,
Ma brosse à dent mon revolver, la voiture ça c'est déjà fait,
Avec les interdits bancaires prenez ma femme le canapé,
Le micro-onde, le frigidaire,
Et même jusqu'à ma vie privée
De toute façon à découvert, je peux bien vendre mon âme au diable,
Avec lui on peut s'arranger,
Puisque ici tout est négociable, mais vous n'aurez pas,
Ma liberté de penser.

Prenez mon lit, les disques d'or, ma bonne humeur,
Les petites cuillères, tout ce qu'à vos yeux a de la valeur,
Et dont je n'ai plus rien à faire, quitte à tout prendre n'oubliez pas,
Le shit planqué sous l'étagère,
Tout ce qui est beau et compte pour moi, j’préfère que ça parte à l'abbé Pierre,
Je peux donner mon corps à la science,
S'il y a quelque chose à prélever,
Et que ça vous donne bonne conscience, mais vous n'aurez pas,
Ma liberté de penser. (bis)

Je peux vider mes poches sur la table,
Ça fait longtemps qu'elles sont trouées,
Baisser mon froc j'en suis capable, mais vous n'aurez pas,
Ma liberté de penser.

Quitte à tout prendre et tout solder,
Pour que vos petites affaires s'arrangent,
Je prends juste mon pyjama rayé, et je vous fais cadeau des oranges,
Vous pouvez même bien tout garder,
J'emporterai rien en enfer,
Quitte à tout prendre je préfère y aller,
Si le paradis vous est offert,
Je peux bien vendre mon âme au diable,
Avec lui on peut s'arranger,
Puisque ici tout est négociable, mais vous n'aurez pas,
Non vous n'aurez pas,
Ma liberté de penser.  (bis)
Vocabulaire et expressions familières
Le froc : le pantalon.
Baisser mon froc : se rabaisser, s’humilier.
L’Abbé Pierre : fondateur d’une association d’aide aux sans-abris.
Interdit bancaire : personne qui ne peut plus utiliser les services bancaires.
Quitte à tout prendre : puisque vous prenez tout.
Être à découvert : ne plus avoir d’argent sur son compte en banque.
Planqué : caché.
Avoir les poches trouées : ne pas pouvoir garder l’argent qu’on a, tout dépenser.

Activité 1 : Première écoute. a) Quels sont les thèmes de la chanson ?
La maison et les objets / La liberté et l’argent / Les biens matériels et les valeurs.
b) Associez  les personnages et leur action :
le propriétaire du château                          emporter les objets de la maison
les déménageurs                                          faire une liste des objets
l’huissier                                                        regarder passivement la scène

Activité 2 : Deuxième écoute. À deux, faites une liste des objets de la maison. Entourez les mots que vous reconnaissez et classez les objets selon la pièce de la maison à laquelle ils appartiennent (le salon / la cuisine / la salle de bains / la chambre / n’importe quelle pièce).
Quels sont les objets de votre quotidien auxquels vous êtes attaché(e) ? Citez cinq de vos objets préférés (je suis attach[é]) à…+ nom, je tiens à…+ nom).

Activité 3 : Classez les biens auxquels le chanteur renonce en deux colonnes :
1. biens matériels                                         2. autres
Quels mots associez-vous à la liberté ? (négatifs ou positifs). À deux, faites trois phrases qui commencent par : « Ma liberté, c’est de …+ infinitif »

Activité 4 : Selon vous, quelle est l’idée principale exprimée dans cette chanson ?
a) Continuez la phrase avec un ou plusieurs noms :
Pour être heureux, il faut avoir…
Pour être heureux, il faut être…
b) complétez avec l’expression des souhaits
Pour être libre, j’aimerais bien…
Pour être libre, ce serait bien de…
c) Faire des groupes de 4 ou 5 apprenants pour réaliser un poème collectif en réutilisant des éléments des activités précédentes.

Activité 5 : Pour aller plus loin
Partez à la recherche de l’abbé Pierre sur Internet. Qu’apprenez-vous sur lui ? Pourquoi est-il cité dans la chanson ?
PAPANIKOLAOU ANDREAS

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Aφηγηματικές τεχνικές.

Αφηγηματικές τεχνικές -αφηγηματικοί τρόποι « Νεοελληνική λογοτεχνία κατεύθυνσηςΝεοελληνική
λογοτεχνία κατεύθυνσης
Καλωσήρθατε στο blog της φιλολόγου Ειρήνης Παξιμαδάκη, με υλικό για τη
λογοτεχνία κατεύθυνσης κι όχι μόνο…Αφηγηματικές τεχνικές -αφηγηματικοί τρόποι
Αφηγηματικές  τεχνικές
Οι λειτουργίες του αφηγητή
0 αφηγητής μπορεί να είναι πρόσωπο της αφήγησης, με πρωταγωνιστικό ή
δευτερεύοντα ρόλο, ή μπορεί να είναι αμέτοχος στα γεγονότα. Αν συμμετέχει στην
ιστορία (είτε ως βασικός ήρωας είτε ως απλός παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας),
τον ονομάζουμε «ομοδιηγητικό αφηγητή». Σ’ αυτή την περίπτωση ο αφηγητής
αφηγείται σε πρώτο ρηματικό πρόσωπο (πρωτοπρόσωπη αφήγηση).
Διακρίνονται δύο παραλλαγές του ομοδιηγητικού αφηγητή: ο
αφηγητής-παρατηρητής/θεατής, δηλαδή ο αφηγητής που είναι παρατηρητής/μάρτυρας
των συμβάντων της αφήγησης, και ο αφηγητής-πρωταγωνιστής, δηλαδή ο αφηγητής που
συμμετέχει στην αφήγηση ως βασικός ήρωας. Όταν μάλιστα αφηγείται σε πρώτο
ρηματικό την προσωπική του ιστορία, ονομάζεται ιδιαίτερα «αυτοδιηγητικός
αφηγητής».
Αν ο αφηγητής δεν συμμετέχει καθόλου στην ιστορία που διηγείται ονομάζεται
«ετεροδιηγητικός αφηγητής». Στην περίπτωση αυτή ο συγγραφέας αναθέτει την
αφήγηση σε πρόσωπο ξένο προς την ιστορία, την οποία παρουσιάζει σε τρίτο πρόσωπο
(τριτοπρόσωπη αφήγηση). Ονομάζεται, ιδιαίτερα, «παντογνώστης αφηγητής» (ή
«αφηγητής-Θεός») αυτός που βρίσκεται παντού και πάντοτε και γνωρίζει τα πάντα,
ακόμα και τις πιο απόκρυφες σκέψεις των προσώπων της αφήγησης.
Η εστίαση
Με τον όρο «εστίαση» αναφερόμαστε στην απόσταση που παίρνει ο αφηγητής από τα
πρόσωπα της αφήγησης. Ο Ζενέτ προτείνει τους ακόλουθους τρεις τύπους εστίασης
της τριτοπρόσωπης αφήγησης:
•   Αφήγηση χωρίς εστίαση (ή μηδενική εστίαση): ο αφηγητής γνωρίζει περισσότερα
από τα πρόσωπα. Αντιστοιχεί στην αφήγηση με παντογνώστη αφηγητή.
•   Αφήγηση με εσωτερική εστίαση: η αφήγηση παρακολουθεί ένα από τα
πρόσωπα ή ο αφηγητής ξέρει τόσα, όσα και το πρόσωπο από τη σκοπιά του οποίου
αφηγείται.
•   Αφήγηση με εξωτερική εστίαση: ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα. Στην
περίπτωση αυτή ο ήρωας δρα, χωρίς ο αναγνώστης να μπορεί να μάθει τις σκέψεις
του (π.χ. αστυνομικά μυθιστορήματα).
0 χρόνος της αφήγησης
Τρεις χρονικές τοποθετήσεις της αφήγησης χρονικά, σε σχέση με την ιστορία, είναι
πιθανές: το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Με βάση αυτά τα χρονικά επίπεδα, η
αφήγηση μπορεί να είναι τεσσάρων ειδών:
•   Η μεταγενέστερη αφήγηση. Είναι η πιο συχνή. Διηγούμαστε την ιστορία αφού
έχει εξ ολοκλήρου συντελεστεί.
•   Η προγενέστερη αφήγηση, που προηγείται της έναρξης της ιστορίας.
•   Η ταυτόχρονη αφήγηση, της οποίας η εκφώνηση είναι σύγχρονη της ιστορίας.
•   Η παρέμβλητη  αφήγηση, όπου ο αφηγητής διηγείται μαζί με τα γεγονότα που
συντελέστηκαν και τις σκέψεις που του έρχονται κατά τη στιγμή της γραφής.
H χρονική σειρά των γεγονότων
Συχνά ο αφηγητής παραβιάζει την ομαλή χρονική πορεία για να γυρίσει προσωρινά
στο παρελθόν ή αφηγείται ένα γεγονός που πρόκειται να διαδραματιστεί αργότερα.
Τις παραβιάσεις αυτές τις ονομάζουμε αναχρονίες και τις διακρίνουμε σε:
Αναδρομικές αφηγήσεις I αναδρομές ή αναλήψεις και Πρόδρομες αφηγήσεις ή
προλήψεις.
Αναδρομή είναι η τεχνική κατά την οποία διακόπτεται η κανονική χρονική σειρά των
συμβάντων για να εξιστορηθούν γεγονότα του παρελθόντος, ενώ στην πρόληψη ο
αφηγητής κάνει λόγο εκ των προτέρων για γεγονότα που θα γίνουν αργότερα.
Άλλες τεχνικές με τις οποίες παραβιάζεται η ομαλή, φυσική χρονική σειρά:
•   In medias res: η λατινική αυτή φράση σημαίνει «στο μέσο των πραγμάτων»,
δηλαδή στη μέση της υπόθεσης, και αποτελεί μια τεχνική της αφήγησης σύμφωνα με
την οποία το νήμα της ιστορίας δεν ξετυλίγεται από την αρχή, αλλά ο αφηγητής
αρχίζει την ιστορία από το κρισιμότερο σημείο της πλοκής και, έπειτα, με
αναδρομή στο παρελθόν, παρουσιάζονται όσα προηγούνται του σημείου αυτού. Με την
τεχνική αυτή διεγείρεται το ενδιαφέρον του αναγνώστη και η αφήγηση δεν γίνεται
κουραστική.
•   Εγκιβωτισμός: σε κάθε αφηγηματικό κείμενο υπάρχει μια κύρια αφήγηση που
αποτελεί την αρχική ιστορία και υπάρχουν και μικρότερες, δευτερεύουσες αφηγήσεις
μέσα στην κύρια αφήγηση που διακόπτουν  την ομαλή ροή του χρόνου. Αυτή η
«αφήγηση μέσα στην  αφήγηση»
ονομάζεται εγκιβωτισμένη αφήγηση ή εγκιβωτισμός.
•   Παρέκβαση/παρέμβλητη (εμβόλιμη) αφήγηση: είναι η προσωρινή διακοπή της
φυσικής ροής των γεγονότων και η αναφορά σε άλλο θέμα που δεν σχετίζεται άμεσα
με την υπόθεση του έργου.
•   Προϊδεασμός/προσήμανση: είναι η ψυχολογική προετοιμασία του αναγνώστη από
τον αφηγητή για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
•   Προοικονομία: είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας διευθετεί τα γεγονότα
και δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε η εξέλιξη της πλοκής να είναι
για τον αναγνώστη φυσική και λογική.
Η χρονική διάρκεια
0 χρόνος της αφήγησης έχει τις ακόλουθες σχέσεις με τον χρόνο της ιστορίας, με
κριτήριο τη διάρκεια των γεγονότων:
O χρόνος της αφήγησης μπορεί να είναι μικρότερος από τον χρόνο της ιστορίας,
όταν ο αφηγητής  συμπυκνώνει τον χρόνο (συστολή του χρόνου) και παρουσιάζει
συνοπτικά (σε μερικές σειρές) γεγονότα που
έχουν μεγάλη διάρκεια. Με τον τρόπο αυτό, ο ρυθμός της αφήγησης  επιταχύνεται.
•   Ο χρόνος της αφήγησης μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τον χρόνο  της
ιστορίας, όταν ο αφηγητής επιμηκύνει τον χρόνο (διαστολή του  χρόνου) και
παρουσιάζει αναλυτικά γεγονότα που διαρκούν ελάχιστα.
Με τον τρόπο αυτό επιβραδύνεται ο ρυθμός της αφήγησης.
•   Ο χρόνος της αφήγησης είναι ίσος με τον χρόνο της ιστορίας, συνήθως  σε
διαλογικές σκηνές.
Για να συντομεύσει τον χρόνο της αφήγησης, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τις
ακόλουθες τεχνικές:
•   Επιτάχυνση: παρουσιάζει σύντομα γεγονότα που έχουν μεγάλη διάρκεια.
•   Παράλειψη: κάποια γεγονότα δεν τα αναφέρει καθόλου, επειδή δεν σχετίζονται
με την ιστορία.
• Περίληψη: παρουσιάζει συνοπτικά τα ενδιάμεσα γεγονότα.
•Έλλειψη ή αφηγηματικό κενό: ο αφηγητής παραλείπει ένα τμήμα της  ιστορίας ή
κάποια γεγονότα που εννοούνται εύκολα ή δεν συμβάλλουν ουσιαστικά στην πλοκή.
Η τεχνική με την οποία ο συγγραφέας διευρύνει τον χρόνο της αφήγησης είναι:
•Η επιβράδυνση: γεγονότα που έχουν μικρή διάρκεια στην πραγματικότητα
παρουσιάζονται εκτεταμένα στην αφήγηση.
Η χρονική συχνότητα
Η αφηγηματική συχνότητα καθορίζεται από τη σχέση της εμφάνισης ενός γεγονότος
στην ιστορία και της έκθεσής του μέσα στην αφήγηση. Έτσι, μοναδική αφήγηση είναι
η αφήγηση αυτού που έγινε μία φορά, επαναληπτική είναι η επανάληψη X φορές αυτού
που έγινε μια φορά, θαμιστική είναι αφήγηση μία φορά αυτού που έγινε X φορές και
πολυμοναδική είναι η αφήγηση X φορές αυτού που έγινε X φορές.
Στοιχεία πλοκής –Δραματικά απρόοπτα
Κάποιο γεγονότα   συμβαίνουν ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει ο θεατής και
αλλάζουν την πορεία του μύθου.
Αφηγηματικοί τρόποι
Μέρος των αφηγηματικών τεχνικών ενός κειμένου είναι και οι αφηγηματικοί τρόποι
που απαντούν στο ερώτημα «πώς αφηγείται» κάποιος. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι
ο όρος αφηγηματικές τεχνικές είναι ευρύτερος και σ’ αυτόν υπάγονται και οι
τρόποι με τους οποίους αφηγείται κάποιος και οι οποίοι είναι οι εξής:
•Έκθεση ή αφήγηση: είναι η παρουσίαση γεγονότων και πράξεων, την οποία ο Πλάτων
και ο Αριστοτέλης διέκριναν σε «διήγηση» και «μίμηση». Στη διήγηση ο αφηγητής
αφηγείται μια ιστορία με τη δική του φωνή, ενώ στη μίμηση δανείζεται τη φωνή
άλλων προσώπων.
•   Διάλογος: είναι τα διαλογικά μέρη σε ευθύ λόγο και σε πρώτο πρόσωπο.

•   Περιγραφή: η αναπαράσταση προσώπων, τόπων, αντικειμένων, η αφήγηση
καταστάσεων.
•   Σχόλιο: η παρεμβολή σχολίων, σκέψεων, γνωμών από τον αφηγητή, έξω από τη ροή
της αφήγησης, που στοιχειοθετεί, όπως και η περιγραφή, μια επιβράδυνσή της.
•   Ελεύθερος πλάγιος λόγος: η πιστή απόδοση σκέψεων, διαθέσεων ή συναισθημάτων
σε γ’ πρόσωπο και σε παρωχημένο χρόνο. To τμήμα αυτό φαίνεται να ανήκει στην
καθαρή αφήγηση, στην ουσία όμως εύκολα μετατρέπεται σε ευθύ λόγο.
•   Εσωτερικός μονόλογος: η απόδοση των σκέψεων ή συναισθημάτων σε  α’ πρόσωπο
και σε χρόνο ενεστώτα.
Κείμενα Νεοελληνική λογοεχνίας  Α΄λυκείου – βιβλίο  καθηγητή.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Καλλιέργεια του κήπου από μαθητές του Γυμνασίου Γιάννης&Αριστείδης Δελής.


Οι μαθητές  του Γυμνασίου Γιάννης&Αριστείδης Δελής καλλιέργησαν τα πρώτα τους λαχανικά στον κήπο τους.Καλή επιτυχία!

Πώς δημιουργήθηκαν τα έπη.

Εργασία της  μαθήτριας Σίσκα Βασιλικής στο μάθημα της Ιλιάδας βασισμένη στο βιβλίο του Α.Λέσκι «Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας».
Επιβλέπων καθηγητής :Β.Δ.Μακρυπούλιας(ΠΕ2).
Βασιζόμενοι στο βιβλίο του Albin Leski «Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας»καταλαβαίνουμε ότι τα Ομηρικά έπη προέκυψαν μέσα από μακροχρόνιους θρύλους και παραδόσεις.Υπάρχουν πολλές και ποικίλες υποθέσεις για την προέλευσή τους καθώς επίσης κάποιες πληροφορίες έχουν δοθεί λάθος και στην πραγματικότητα  απέχουν πολύ από αυτά που πιστεύουμε.(Για παράδειγμα  στην εκστρατεία αυτή σύμφωνα με το έπος συναντήθηκαν ήρωες με πολύ διαφορετική προέλευση ως προς τον τόπο και το χρόνο ,οι οποίοι δεν ήταν δυνατόν αλλοιώς να μπορούσαν να συνυπάρξουν.).
H αιτιολόγηση της εκστρατείας που όλοι γνωρίζουμε είναι η αρπαγή της Ελένης.Παρ΄όλα αυτά ο μελετητής των Ομηρικών επών ,Νίλσον,κατέληξε στην υπόθεση ότι πίσω από την αιτιολογία του Ομηρικού έπους,βρίσκεται ένας παλαιός μινωϊκός μύθος για την αρπαγή της θεάς της βλάστησης.
Ακόμη εκείνη την εποχή υπήρχαν διάφορες αντιλήψεις σχετικά με το Βασίλειο των Θεών που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση των επών ,μία και οι ελληνικές αντιλήψεις επάνω σε αυτό το θέμα δέχθηκαν επίδραση από την κοντινή Ανατολή.
Τα Ομηρικά έπη προϋποθέτουν όχι μόνο τη διαμόρφωση του Τρωϊκού θρυλικού κύκλου,αλλά ανοίγουν προοπτικές σε πολλά χωρία και σε άλλα θέματα.Σχετικά με αυτό είναι πολύ πιθανό ότι και αυτοί οι θρύλοι ζούσαν μέσα στην παράδοση του ηρωϊκού έπους.Πράγματι πίσω από τον πλούσια διαμορφωμένο μύθο υπάρχει ιστορική πραγματικότητα.Υπάρχουν σημαντικές προεκτάσεις για το ότι ο μύθος έχει διαποτισθεί με ιστορικό νόημα.Επομένως τα Ομηρικά έπη είναι δημιουργημένα από θρύλους και μύθους των παραδόσεων ,χωρίς όμως να χάνουν το ιστορικό τους νόημα και να καταντούν ανωφελή διηγήματα.
Ιανουάριος 2012.